Column | ‘Gek’ op bloemen
Niet vanwege het gebaar van het bloemen geven. De momenten waarop dat gepast is spreken namelijk voor zich. Het kan zeggen ‘Het spijt me’, ‘Ik vind je geweldig’, ‘Ik heb mooi nieuws’, ‘Gefeliciteerd’, ‘Welkom terug’, ‘Tot ziens’ of iets soortgelijks. (Hopelijk staat dat wel op het kaartje erbij, want het zou lullig zijn als je een ‘Ik vind je geweldig’-bloemetje verwart met een ‘Het spijt me’- bloemetje en de interactie ontaardt in een ruzie over waar de gever spijt van zou moeten hebben.) De situaties voor het geven van een bloemetje zijn meestal hele leuke dingen, dus daar ligt het niet aan.
Ik heb ook geen hekel aan bloemen vanwege de bloemen zelf. Op een aantal uitzonderingen na zijn bloemen mooi en kleurrijk en fleuren ze vaak letterlijk de boel op.
Nee, mijn probleem zit meer in het gedoe eromheen. Na het gebaar komt namelijk werk. Je moet de bloemen in een vaas zetten. En niet wanneer je daar zelf zin in hebt, nee, zo snel mogelijk. Dat betekent dus dat je ergens een vaas vandaan moet halen. Dat soort weinig gebruikte artikelen staan meestal op een plek die niet goed bereikbaar is, als ik al überhaupt weet waar ik ze gelaten heb. Dan is er eigenlijk nooit één van de paar vazen die ik heb, geschikt voor de betreffende bos. Of de vaas is te klein, te groot, te breed, te smal, te hoog of te laag. Dan rijst bij mij altijd de vraag of ik de steeltjes moet afknippen of afsnijden, hoe ver precies en moest dat ook alweer schuin of is recht ook prima. Als de bloemen dan eenmaal in de vaas staan en ik bezig ben het papier of plastic waar ze in zaten in de prullenbak te proppen kom ik geheid een zakje tegen. O ja, dat moest nog in het water. Zie dat nog maar eens in de volle vaas door de bloemen heen in het water te krijgen zonder de helft op het aanrecht te knoeien. Dan moet er nog een geschikte plek gevonden worden. Dat is ook nog niet zo makkelijk, want onze katten zijn namelijk wel dol op bloemen. Een plekje vinden waar zij er moeilijk bij kunnen of zo min mogelijk schade veroorzaken als ze hem toch omgooien is best een uitdaging. Laag is te toegankelijk, maar minder ravage en kans op overleven voor de vaas. Hoog is slecht toegankelijk, maar bij aanraking meestal fataal.
Maar dan staat het en toegegeven, dat staat best leuk en het ruikt lekker. Maar niet voor lang. Na een week (als je geluk hebt) beginnen de bloemen te hangen en het water te stinken. En dat betekent weer werk. Omdat ik daar meestal niet zo’n zin in heb, bestaat het eerst uit af en toe opruimen van gevallen blaadjes en als het echt niet meer kan is het zo’n stinkboel geworden dat ik met m’n neus dicht de bloemen in de vuilnisbak moet duwen. Daarbij drupt er meestal wat water van de steeltjes op de grond als riekend souvenir van een ooit mooi bloemetje. Nadat dat is schoongemaakt moet de vaas nog. Het restje water daarin doet meer aan een riool denken dan aan frisse bloemenpracht. Als de vaas dan schoon en droog is, moet ik weer bedenken waar de vazen ook alweer stonden om hem ergens achteraf in een hoekje op te bergen. Bedankt voor die bloemen!
Doe mij maar een doosje chocola……, of een cactus.