Reis | Zuid-afrika & Swaziland

Dag 1: NL- Johannesburg

Het is zaterdag 29 oktober 2012. De wekker gaat. De dag waarop ik me maandenlang heb verheugd is begonnen. Zoals altijd weer net ietsje te laat rijden we de auto inclusief backpacks voor bij onze chauffeur van vanochtend. Thuis hebben we al ingecheckt. Ik had zelfs die nacht ervoor mijn wekker om 4 uur gezet zodat ik direct kon inchecken, maar de keuze was beperkt tot een stoel of 5. Tenzij ik meer zou betalen, maar dat leek mij niet zo’n goed plan aangezien de vakantie nog niet eens was begonnen. In het vliegtuig zitten we naast een jong Duits meisje. Lekker rustig en klein, alleen jammer dat ze af en toe naar het toilet moet. We hebben de ene snack of maaltijd nog maar net achter de kiezen of de volgende wordt weer opgediend. Ook de vloeibare versnaperingen komen goed door, wat waarschijnlijk de oorzaak was van het toiletbezoek van de Duitse. 4 films later landen we in Johannesburg. Daar worden we opgehaald door een man in een voetbal outfit van de tegenpartij (Kaiser Chiefs) van onze te bezoeken vriend. Hij vraagt of wij weten hoe hij moet rijden. Alsof we dagelijks 11 uur vliegen om vrienden te bezoeken. Navigatie lag nog in een andere auto verklaart hij. Na wat gebel en de weg vragen komen we op onze bestemming aan en laat de bewaking ons de wijk binnen. Na even bij gekletst te hebben, vallen we in de logeerkamer van onze eerste speciale accommodatie snel in slaap.

Dag 2: Johannesburg

De zon schijnt in Johannesburg. Het is 25 graden wat altijd lekker is als het in Nederland herfst is. We duiken het lokale leven van Zuid-Afrika in door naar de ‘taste of Jo’burg’ te gaan. Een festival waar je met bonnetjes kunt betalen om te proeven van allerlei kleine hapjes en drankjes die gerenommeerde restaurants serveren. We verwachten veel van de gastronomie van dit land. Het festival vindt plaats op een buitenterrein achter het MonteCasino. Een gigantisch complex waar je naast genoemd casino ook allerlei winkels en restaurants hebt aan een groot overdekt plein en stratenstelsel. Maar voor je naar binnen mag moet je wel even je pistool in de ‘gunsafe’ op de 2^e verdieping achterlaten. Wanneer de bonnetjes op zijn rijden we weer terug. ’s Middags nog even in het zonnetje genieten van de spelende kindertjes van onze host in het park van de wijk waar ze wonen. Na een gezamenlijke maaltijd is het tijd om ons voor te bereiden op de volgende dag, wanneer we zelf op pad gaan, en goed uit te rusten daarvoor.

Dag 3: Johannesburg – Hoedspruit

Na het ontbijt komt onze reisvertegenwoordiger langs met onze voucher, informatiemap en kaarten. Het is een Nederlander die duidelijk hoorbaar al het grootste deel van zijn leven in Zuid-Afrika woont. Dat is erg lang aangezien hij in Nederland zijn pension allang had mogen innen. We mogen hem alles vragen, maar nadat hij op mijn eerste vraag al geen antwoord heeft, denk ik dat we er verder zelf wel uitkomen. Hij vertrekt en even later arriveert de auto. Een Toyota corrola met 40km op de teller, een automaat. Na al het papierwerk, het inladen van de auto en afscheid van onze vrienden, gaan we dan echt op weg, links van de weg. Het kost wat moeite om de wijk uit te komen, maar zo kan Marco meteen wat speciale verrichtingen oefenen. Bij de Spar meteen inkopen gedaan voor de lange reisdag en onze eerste parkeerhulp een fooi gegeven. Het eerste dat we zien als we Johannesburg uit rijden is een immense krottenwijk. De eerste van onze reis. Onderweg valt op dat er heel veel mensen op en langs de weg lopen. Zelfs bij de snelwegen. De tankstations doen heel Amerikaans aan en zijn voorzien van allerlei fastfood mogelijkheden. We wennen al snel aan het rijden hoewel we nog regelmatig de ruitenwisser aan zetten als we naar rechts of links willen. Het is gebruikelijk om op de vluchtstrook te gaan rijden als er iemand wil inhalen op een enkelbaans weg en daarna hoor je galant te seinen met je alarmlichten als dank. Het verkeer gaat of heel langzaam of veel te snel en de talloze busjes rijden roekeloos.

We denken ons eerste beest gespot te hebben in de vorm van een giraf bovenop een berg, maar dit blijkt een standbeeld te zijn. Wel wat aapjes gezien onderweg. Als we na 2 stops en ongeveer 6uur rijden bijna bij onze accommodatie zijn zorgt de routebeschrijving voor onduidelijkheid. De borden die wij zien zijn net iets anders dan erin staat. Na een uur omrijden komen we gelukkig net voor het donker bij de Timbavati lodge aan. Een wacht doet de poort voor ons open en we worden hartelijk ontvangen door een Australische man die meteen alle informatie over de lodge en het gebied kwijt wil en ons de excursiemogelijkheden uitlegt. Hij laat ons het park zien en die is heel mooi. Leuke gekleurde ronde huisjes met rieten dak en zitje ervoor. Mooi zwembad en grote bar. Er lopen ook dieren rond, vertelt hij. We krijgen die avond een buffet met heel vriendelijk personeel en sluiten onze avond af bij de bar waar je op een bord kunt zien wat mensen bij de safari’s hebben gespot. Ons voornemen om uit te slapen na een lange reisdag is al als sneeuw voor de zon verdwenen, want ik stel mijn wekker in op 5.00 voor we heerlijk onder de klamboe in slaap vallen.

Dag 4: Hoedspruit

Het is al bijna licht als we om half 6 samen met een Nederlands stel en hun volwassen dochter in de jeep stappen. Er liggen dekens in en Andrew, onze gids, pakt de open jeep helemaal in met tentdoek voor we wegrijden. Het blijkt al snel waarom; het is ijskoud. Gelukkig heb ik aan laagjes gedacht en lange kleding. Mijn eigenwijze vriend gaat voor een korte broek. We rijden de eerste gate door en zien al snel een eenzame leeuw. We stoppen en hij steekt op zijn dooie gemak voor de jeep de weg over. Een schitterend begin van de dag, want we zijn net 15 minuten op weg en onze ogen beginnen net open te gaan en we staan al op 5 meter van de ‘koning van het dierenrijk’. Na de formaliteiten gaan we dan echt het park in, met al één lid van de big five in ons zak. Impala’s zien we al snel, maar na een lichte verontwaardiging over het feit dat we niet stoppen, blijkt al snel dat dit de huismussen van het Kruger Park zijn. Maar wel heel mooi. We zien van alles; zwijnen, waterbok (herkenbaar aan de witte ‘wc-bril’ op zijn kont), roofvogels, Zebra’s, Giraffen, Jakhals, buffels (de lelijkste van allemaal maar wel lid van de club van big five), struisvogel, neushoorns en olifanten, heel veel olifanten. Als we offroad  rijden zie ik wat grijs in de bosjes en er klinkt lawaai van brekende takken. We stoppen en vergapen ons voor ons gevoel uren aan een grote groep olifanten die steeds dichterbij komen. Ze staan naast de jeep lekker te eten en steken vergezeld met kleine olifantjes de weg voor ons over. Later komen ze ook aan de achterkant. Even zijn we ‘ingesloten’ en hebben we er ongeveer 30 gezien. Eén grote olifant stelt niet zoveel prijs op onze aanwezigheid. Hij gaat midden op de weg achter ons staan en zijn oren staan wijd. Andrew vindt dat het teken om te gaan. Hoewel we weinig keus hebben aangezien hij rijdt, ben ik het daar grondig mee eens. Inmiddels is het hartstikke warm geworden en zitten we met 1 dun laagje op de dekens om onze billen niet te verbranden aan de leren bekleding van de jeep. We worden steeds beter in het spotten en hebben veel lol met onze safari metgezellen. Na een lange dag, die omvliegt, komen we op de weg naar de uitgang een auto tegen die stilstaat. We stoppen en vragen wat ze zien. Na bijna 12 uur onderweg is ons enthousiasme en scherpte weer volop aanwezig. Aan de overkant van de rivierbedding ligt een luipaard in vol ornaat. We bekijken hem met open mond. Even later is hij weg en zit hij ineens in de bosjes aan de weg, vlak naast onze auto. Ik zie heel even zijn kop erboven uitsteken en het lijkt alsof hij me recht aankijkt. Het is doodstil en we denken zijn ademhaling te horen. Andrew antwoord op de vraag van een andere bestuurder waar de luipaard zit; ‘Behind that tree’ wat wij uitermate grappig vinden in een bos. Later duikt de luipaard weer op aan de overkant van de rivierbedding en verdwijnt in het park, een gigantische ontstopping die inmiddels is ontstaan, teleurgesteld, maar ook blij met de spaarzame momenten dat ze van dit prachtdier hebben kunnen genieten, achterlatend.

Bij de lodge teruggekomen frisse we ons op en wil ik even voor het huisje zitten. Als ik de deur open doe is het pikkedonker, maar hoor ik geknor en iets wat naast ons terras aan het eten is. Ik doe snel het licht aan. Het blijkt een groot zwijn te zijn. Even later eten we in de Boma. Een ronde rieten afzetting met daarin tafeltjes om een kampvuur. Na het eten komt een groep schoolmeisjes dansen. Ze dragen strapless bikinitops en korte rokjes. Ze dansen heel fanatiek en waar ik een beetje bang voor was gebeurt. Jonge meisjes borstjes ontsnappen aan hun dansoutfit. Dat mag voor hen de pret niet drukken, want ze dansen vrolijk verder, maar ik kan hun dans niet meer goed volgen. Na de act drinken we met onze excursie genootjes nog wat en werken het bord bij, met onze spotacties; de complete big five in één safari. Geen slechte score! Toch mogen de giraffen en zebra’s qua schoonheid zeker ook gezien worden.

Dag 5: Hoedspruit – Blyde River Canon- Hazyview

Na het ontbijt checken we uit en krijgen weer een vracht aan info mee van de Australische host. De volgende bestemming is maar een halfuurtje rijden, maar de route stuurt ons via Blyde River Canyon, waar we absoluut ook graag heen willen. De eerste stop is de ‘drie rondavels’. We betalen een paar rand entree, waarvan we het wisselgeld niet compleet retour krijgen, en rijden door en zien het schitterende uitzicht al. De auto parkeren we en na een paar meter lopen staan we langs een fantastisch afgrond waar ook drie ronde rotspartijen te vinden zijn die doen denken aan de typische Zuid-Afrikaanse huisjes.

De volgende stop is weer net zo goed geregeld. Dit is een plek waar de rivier de rotsten op een hele aparte manier heeft uitgesleten; Bourke’s luck (potholes) genoemd. Over paden en bruggen kun je er door en overheen wandelen en ook nog verderop pootje baden in kleine watervalletjes. Het is echt prachtig. De stop daarna is genoemd; Gods window. Blijkbaar had god een erg mooi uitzicht. Tot slot doen we Lisbon Waterval aan. Een van de vele watervallen in het gebied. Bij alle stops zien we onze safarimaatjes weer. Omdat het toch al weer laat wordt nemen we de lunch in het toeristische plaatsje Graskop en rijden dan door prachtig landschap naar Hazyview. De Geckolodge heeft een grote kamer voor ons in Zebra thema. We ontspannen daar even in het rots zwembad, waar een slang in ligt. Gelukkig een waterslang. Het eten ’s avonds is echt heerlijk. De eigenaar lacht ons elk halfuur tegemoet, waarbij hij doet denken aan een chinees, gezien zijn spleetogen. Er is geen bar, dus daarom duiken we maar met een boek het bed in. De volgende dag gaan we immers alweer op pad.

Dag 6: Hazyview- Kruger- Swaziland

Vandaag hebben we een lange dag voor de boeg, dus we zijn op tijd wakker en na het ontbijt verlaten we de accommodatie. We rijden met onze eigen auto het Kruger park in en zien nu het zuidelijk deel ervan. Zelf spotten en rijden blijkt toch best lastig te zijn, maar we zien nijlpaarden, herten, apen, olifanten en uiteraard impala’s. Op een gegeven moment komen we bij een opstopping op de hoofdweg. Hier ligt een mannetjes en vrouwtjes leeuw vlak langs de weg onder een lage boom te chillen. Na een paar minuten proberen we een betere plek te vinden, maar het staat zo vast dat we niet naar voor of achter kunnen. Na een half uur zijn we weer op pad. We doen ook een stukje offroad. De weg is heel slecht en het rijdt dus niet bepaald door. Het levert dan ook alleen een paar olifanten en tijdgebrek op. Na een supersnelle lunch rijden we richting uitgang park en zien daar nog een gemengde groep olifanten en neushoorns. De moeite waard om wat uitgebreider naar te kijken. Bij de grens met Swaziland verwachten we drukte, maar wij zijn de enigen. Dat maakt het wel lastig om te zien bij welk hokje je moet zijn. We moeten ergens een briefje halen en ergens anders eens stempeltje, dan kunnen we doorrijden en moeten bij een ander loket weer een briefje en stempeltje halen en dan een loket verder tol betalen. Tegen inruil van één van de briefjes opent iemand handmatig de slagboom voor ons; we zijn in Swaziland. We rijden ongeveer 200km over dezelfde weg die veel smaller is dan we gewend zijn van Zuid-Afrika. Er lopen heel veel schoolkinderen en muildieren. Onze auto trekt veel bekijks van de locals. Net voor zonsondergang komen we aan bij Hawana Resort. Er staan mooie hutjes met rieten daken en eco badkamers. We eten in het restaurant van het resort en ergeren ons aan wat landgenoten die klagen. Na een paar hoofdstukjes leesvoer vallen we onder een hemel van beestjes in slaap.

Dag 7: Swaziland

Helaas, ontdek ik die ochtend, ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch een muggensteek. Na het ontbijt blijkt er toch minder in de buurt te doen, dan de folder van de accommodatie aangeeft. We rijden daarom naar het Malojoto park om te gaan wandelen. Bij de ingang schrijven we ons in en constateren dat er verder niemand is. Het beginpunt van de wandeling die we willen doen ligt een stuk verder in het park en is bereikbaar over een weg, die je geen weg kunt noemen. Het is meer een paadje met zand, keien en kuilen zo diep dat we bang zijn de onderkant van de auto aan gort te rijden. Onderweg moeten we wat bokken en zebra’s van de ‘weg’ rijden, die ons aankijken alsof ze nog nooit een auto gezien hebben en het ding niet tolereren in hun park. We parkeren de auto en zoeken naar het begin van het pad. Het is heel rotsig, wat ik wel avontuurlijk vind, maar na zo’n 20 minuten lopen roept Marco dat hij een slang heeft gezien, nadat ik hem net heb gerustgesteld dat die hier vast niet zitten, wat mij iets te avontuurlijk is. We spreken onze twijfels uit en gezien het feit dat we geen bereik hebben, er niemand in de buurt is, in geen velden of wegen de waterval te zien is waar het pad heen gaat en we dus van alles uit het dierenrijk kunnen tegenkomen, besluiten we om terug te gaan. De klim terug is best zwaar. De totale wandeling hadden wij dus nooit in 3 uur gered. Weer bij de auto gekomen genieten we nog even van het prachtige uitzicht, door de optrekkende mist en we rijden weer met 5km per uur terug naar de uitgang waar niemand is en dus niet gecheckt wordt of we het park in of uit zijn. We gaan op zoek naar een restaurant voor de lunch, maar kunnen niks vinden en zijn daarom om 12 uur weer terug bij onze accommodatie. Daar doen we spelletjes bij de picknicktafel en kunnen daar ook lunch geserveerd krijgen. Het is zonnig, maar veel te winderig en koud om te zwemmen, toch kunnen we wel op een bedje bij het zwembad rustig liggen lezen. Voor ons huisje hebben we ook een knus wind vrij plekje gevonden waar we de laatste straaltjes zon meepikken. De volgende dag spreken we vast door. Tijdens het eten word ik aangevallen door een soort wesp, die het op het slokje wijn, dat ik net naar binnen wilde werken, heeft voorzien. Het lijkt wel alsof wij de dieren uit onze nachtmerries juist aan trekken.

Dag 8: Swaziland – Hwulule

Rond 8 uur rijden we weg. De grens valt mee, we worden naar de juiste loketjes voor de juiste stempels gedirigeerd en zijn weer in Zuid-Afrika. Na 4 uur rijden komen we bij de Ezulwini lodge. De receptioniste gaat vrolijk over in Afrikaans als ze hoort dat we Nederlands zijn. Ik versta Engels toch beter. De excursie die we graag hadden willen doen, bieden ze niet aan, maar ze geeft wel andere opties. Het huisje is meer een huis, met woonkamer, keukentje en aparte slaapkamer. Op het park lopen giraffen, zebra’s en impala’s. We besluiten zelf door het Hluwule park te rijden. Daar zien we olifanten, neushoorns, een krokodil en apen. Het park is heel heuvelachtig en compacter dan Kruger. Onderweg horen we dat een groep van 80-100 olifanten is gesignaleerd, maar helaas komen wij ze niet tegen. Als we terug naar de lodge rijden over het dunne zandweggetje moet ik abrupt remmen voor een giraf die uit de bosjes stapt. Zijn vriendjes sluiten bij hem aan en lopen gezamenlijk weg. Die avond worstelen we met zijn tweeën, in het smalle bed, met de klamboe.

Dag 9: Hwulule (St Lucia)

De wekker gaat om 7 uur. Na het ontbijt rijden we naar St Lucia voor onze vooraf geboekte bootsafari, waarvan we niet wisten dat het opstappunt 100km verderop ligt. We zijn er vroeg dus drinken we in het plaatsje nog wat bij de koffietent. Even later zitten we bovenop de boot en hebben daarom heel goed uitzicht op de vele nijlpaarden en aantal krokodillen die we tijdens het varen zien en heel dicht naderen. Helaas doen ze hun bek niet open. Een aantal kleine nijlpaardjes zijn lief om te zien. Ze zijn echter niet zo gediend van onze aanwezigheid, want een hele kudde kiest snel het hazenpad als wij naderen, ondertussen boos achterom kijkend. St. Lucia is een leuk, toeristisch plaatsje, waar we lekker lunchen en boodschappen doen. We rijden weer terug naar Hwulule en liggen daar nog even aan het zwembad. We horen dat anderen die dag cheeta’s in het Hwulule park hebben gezien. Wij zien die avond nog 2 bokken langs ons huisje en sluiten de dag af met een buffet en kaartspelletjes.

Dag 10: Hwulule – Drakensberge

Vandaag zitten we 6 uur in de auto. De plaatsjes waar we onderweg langskomen, lijken ons niet echt leuk, dus we stoppen nauwelijks en halen lunch bij een spar. In het plaatsje vlakbij onze accommodatie aangekomen gaan we naar een plaatselijke VVV en ontdekken dat er heel, heel veel te doen is in Drakensberge. We rijden door naar de Ardmore Guest farm waar we de komende drie nachten zullen verblijven. Na 2 dansende jongetjes op de weg, die heel ontevreden zijn met het bedrag dat we hun geven en bedelen om meer en eten, zien we een aantal mooie bergcottages staan bij de Guest farm. Zullen we een bovenverdieping of beneden krijgen, vragen we ons af. We worden hartelijk ontvangen door de eigenaar en rijden na een bak thee in de prachtige tuin naar de bergcottage. Marco vraagt of ik even wil uitstappen om te kijken welk deel we van het huis hebben, om de handigste parkeerplek te zoeken. Ik kan maar één deur vinden en als ik die opendoe zie ik de trap midden in de woonkamer; het hele huisje blijkt voor ons te zijn! Als gekken rennen we door het huis om alles te bekijken. We hebben 3 slaapkamers (waarvan 1 met hemelbed en open haard), 2 badkamers (1 met jacuzzi), een terras, een balkon met ligbedden en een grote woonkamer met open haard. Als we lekker in het zonnetje de hotelmap doornemen ontdekken we dat eten en drinken hier spot goedkoop is. Een glas wijn uit de selfservice bar kost 9 rand, nog niet eens 90 cent. Dat belooft wat!

Die avond eten we aan een lange tafel met een aantal Nederlandse stellen die we vlak daarvoor al in de tearoom tegenkwamen. Heerlijk om wat ervaringen uit te wisselen. Zo weten we ook meteen de hoogtepunten van dit gebied. We borrelen met zijn allen nog even na en dan is het tijd om de oogjes te sluiten.

Dag 11: Drakensberge

We worden wakker met regen en concluderen dat onze plannen voor vandaag daarmee in duigen vallen. Het is echter voor het ontbijt al weer droog. We rijden met de auto naar Monk’s Cowl, van waaruit je verschillende wandelingen door de bergen kunt maken. Wij besluiten de Sphinx te doen, 4km, 1 uur omhoog en 1 uur terug. Omdat het een uitzichtpunt bovenop is, gaat de weg heen alleen maar omhoog, wat best zwaar is. Onderweg komen we nog een waterval tegen. Bovenop blijken we helaas nauwelijks iets te kunnen zien door de mist. Die trekt wel een beetje weg voor we op adem zijn en het zweet is opgedroogd en dus weer terug gaan. Netjes binnen de tijd zijn we weer beneden en doen nog een andere wandeling langs een waterval. Een rondje van 2,5km in 1 uur. Als we terugkomen bij de entree en ons afmelden voelen we de eerste druppels. We rijden met de auto langs de helikopter plaats om te boeken voor morgen, maar daar is helaas niemand. In de cottage laten we onze vermoeide benen verwennen door de jacuzzi. Vanaf een uur of 4 begint het te onweren. Als het tegen half 8 nog niet is opgehouden en we al meerdere keren donders en lichtflitsen van dichtbij hebben mogen ervaren word ik bang. De belangrijke spullen liggen netjes in een tas bij de deur. Ik zie het al zo gebeuren; blikseminslag in onze mooie rieten kap. Omdat we uiteindelijk toch wel erge honger krijgen, rennen we toch maar door de storm naar het restaurant. Na het eten kletsen we nog wat in de tea room met 2 Engelsen die op bezoek zijn bij hun Zuid-Afrikaanse zoon. We rennen door de regen weer terug. Ik ben zeker niet van plan om te gaan slapen voor de storm over is. Gelukkig houdt hij het om half 10 voor gezien.

Dag 12: Drakensberge

We worden wakker en zien een stralende zon. Na de storm kunnen we die erg waarderen. Ook omdat we een helikoptervlucht hebben geboekt voor deze ochtend. Als we bij de vertrekplaats van de helikopter aankomen verteld de eigenaresse dat er een paar kilometer verderop een cottage is afgebrand door blikseminslag. Ze vertelt ook dat ze wel eens in Utrecht is geweest. We zien mensen voor ons opstijgen en daarvan word ik toch wel wat zenuwachtig, want het ziet er heel spannend uit. Marco gaat voorin, voor de foto’s, maar ook omdat ik geen behoefte heb om de afgrond onder mijn voeten te kunnen zien door het glas aan de voorkant. We worden vastgegespt, de koptelefoon gaat op en gaan. Ik vlieg! Ik zit met open mond naar alles om me heen te kijken. Even later stoppen we voor onze break die we hebben bijgeboekt, op een hoog platform. We krijgen een glaasje champagne en genieten van het uitzicht. We gaan weer verder en de helikopter scheert schuin langs de bergen en vlak over de toppen. Ik zie een aantal watervallen en beesten, geen mens te bekennen hier. We zijn vlakbij de grens met Lesotho, maar die mogen we niet over helaas. De vlucht zelf lijkt wel een kermisattractie en die knoop in mijn maag voel ik ook. En net als de achtbaan moet je weer uitstappen voor je het weet. Maar het was absoluut de moeite waard.

Hierna rijden we door een aantal zulu dorpen naar Cathedral peak, zo’n 70km verderop. We willen naar de grotten met muurschilderingen wandelen, maar dat kan alleen met gids. Daarom doen we maar een korte hike van 1,5 tot 2 uur. Het blijkt heel kort te zijn naar de waterval en daarom willen we via een andere categorie A (makkelijk) wandeling terug. Of het kaartje was niet goed, of wij snapten het niet of er was een pad verdwenen, maar op een gegeven moment zijn we alleen maar aan het stijgen. Ik loop al weer helemaal rood aan en zweetpareltjes lopen over mijn rug. We moeten rotsen en zelfs een ladder op klauteren en vlak langs een afgrond schuifelen. Dit kan nooit categorie A zijn. En zo hebben we toch weer ruim 2 uur gewandeld. Moe rijden we terug naar onze cottage. We kunnen de jacuzzi al ruiken. Onderweg ontdekken we dat de zulu kindjes niet veel zin hebben in toeristen. Een kindje komt keihard op onze auto afgerend zodra we langs rijden en we missen hem maar net. Even later gooit een ander jongetje een grote tak naar de auto. Oké, we gaan al weg hoor! De wind steekt op en ik hou mijn hart vast voor weer onweer, maar het zet niet door. Het is alweer de laatste avond hier en dat vinden we erg jammer, omdat er nog zoveel te beleven is en de accommodatie zo goed bevalt.

Dag 13: Drakensberge – Uhmlanga

We nemen afscheid van Paul en Sue (de eigenaren) en ontvangen de belachelijk lage rekening, waar het grootste deel de was van is. Dus maar wat extra fooi in de pot. We rijden 3 uur door de regen en mist en hebben dus geen idee of de route mooi is. De route gaat dwars door Durban heen. We hebben wat moeite met het vinden van onze Bed & Breakfast, The Honeypot, maar uiteindelijk checken we in bij een prima kamer. We lopen naar het strand. Helaas nog steeds geen mooi weer. We lopen langs het strand, doen een drankje met uitzicht op zee en lunchen bij een Italiaan. We willen wat shoppen, maar het plaatsje is zo klein dat we daar snel mee klaar zijn. We gaan dus maar weer terug naar onze kamer.

Die avond gaan we naar Gateway; een mega winkelcentrum met 3 bouwlagen en vele restaurants. De rijkdom straalt ervan af en zo hebben we de verschillen tussen rijk en arm al een paar keer duidelijk gezien.

Dag 14: Uhmlanga – Durban – Port Elizabeth – Tsitsikamma – Plettenberg bay

Al onze troep is weer in de backpacks ingepakt, want we gaan vandaag met een binnenlandse vlucht naar PE (zoals ze hier Post Elizabeth noemen). Om 6 uur leveren we de auto in bij het vliegveld en blijken veel te vroeg te zijn om in te checken. We ontbijten wat en grappen over de gratis condooms bij de toiletten. Na een vlucht van nog geen anderhalf uur halen we de auto op bij de autoverhuur. De dame loopt voor ons uit naar een Audi A3 turbo en wij hebben uiteraard geen bezwaar. Marco is compleet in zijn nopjes en vanaf dan hebben we een derde reisgenoot; de auto. We rijden door PE en belanden op de bekende Gardenroute. We nemen een afslag naar Tstsikamma national park, waar de toegangscontroleur alvast zelf zijn fooi houdt door gewoon 10 rand minder wisselgeld terug te geven. Na een lunch aan zee, wandelen we naar de hangende bruggen, wat een relaxed aangelegd pad is met houten trappen. Na de bruggen kun je nog iets verder voor een mooi uitzicht. Helaas is het niet even en is het pad ook weer nauwelijks een pad te noemen. Dus klauteren we naar boven en nemen elke bocht waarna het blijkt nog verder te zijn, voor lief. Het uitzicht is inderdaad erg mooi en we kunnen zelfs dolfijnen zien. Niet veel later rijden we weer verder over de mooie route. De route over een mooie parallelle weg is helaas afgesloten, komen we te laat achter. Begin van de middag arriveren we in the Dunes hotel bij Plettenberg Bay. Het ziet er allemaal heel luxe uit, maar de kamer is ijskoud, met name de tegenvloer. Geen verwarming of airco te vinden. Omdat het nog mooi weer is lopen we naar het strand dat aan het complex ligt en genieten van de zeewind en het uitzicht. Teruggekomen bij de kamer gaan we even bij het zwembad voor onze kamer liggen, waarvan het water ook ijskoud is. We eten bij het hotel terwijl een ober (in opleiding neem ik aan) de fles wijn niet open krijgt en elke 5 minuten vraagt of alles goed is. Met legging en sokken aan slaap ik die avond prima.

Dag 15: Plettenberg bay

We worden wakker van de kinderen van onze hotelburen waarvan de vader om 6 uur ’s ochtends continue een schaap nadoet, die niet van ‘slaap kindje slaap is’. Pas om 7.45 kunnen we ontbijten, wat laat is voor ons doen, maar vroeg voor het hotel. We hebben een walvissafari van te voren geboekt en rijden daarom naar het strand in Plettenberg Bay zelf. De gids is heel grappig en vind Marco een dokter of advocaat vanwege zijn bril. We krijgen een kleine instructie, waarvan ik met name heb onthouden dat je als je de vissen wilt voeren je dat aan de achterkant van de boot moet doen, zodat anderen het niet in hun gezicht krijgen. Ik slik nog een extra reispilletje. Die hebben we ook wel nodig, want met name als de boot stil ligt, deint het behoorlijk, hoewel het prachtig weer is. We zitten met 2 Nederlandse stellen die we al eerder hebben gezien en nog zo’n 40(!) anderen op de boot. Maar iedereen kan aan de rand staan of zitten en het daardoor goed zien. Marco heeft het mooiste plekje van allemaal. Hij staat een paar meter hoog op een uitkijkpost van de boot. We komen een moeder en babywalvis tegen. Ze komen heel synchroon met hun ruggen uit het water. Moeder walvis springt één keer recht het water uit, wat iedereen mist met zijn camera. Nadat we ze even kwijt zijn komen ze aan de andere kant van onze boot weer even boven. Dan varen we langs het ‘robben island’ van Plettenberg bay. Hier liggen 3 tot 4 duizend zeeleeuwen op de rosten en in het water met elkaar te vechten. We varen later nog een heel stuk op zoek naar dolfijnen, maar kunnen die helaas niet vinden. De ‘landing’ op het strand is apart. De boot maakt heel veel snelheid (je moet je vast houden) en dan schuift hij zo het strand op. Ik ben een beetje teleurgesteld dat we geen haaien en dolfijnen hebben gezien. De walvissen waren indrukwekkend, maar ik had verwacht dat we er nog veel meer zouden zien. Een beetje verwent misschien. We gaan in het plaatsje lunchen met uitzicht op zee en wat zien we daar; dolfijnen. Het plan was om die middag aan het strand te gaan liggen, maar omdat het inmiddels compleet bewolkt is en best fris slaan we op de weg terug af bij een bord; ’driving range open’. Ik ga mijn eerste poging tot golf doen. De poging mislukt jammerlijk, maar toch leuk om eens mee te maken. We gaan evengoed maar naar het strand. Niet zonnen, maar een romantische strandwandeling. Even niet de toerist uithangen, met fototoestel en zo, maar gewoon genieten van de zeelucht. Er is verder niemand en onze voetstappen in het zand achter ons hebben iets magisch. Zou een mooie foto zijn. We komen hele grote aangespoelde kwallen tegen, zo indrukwekkend dat we er een foto van willen maken, maar dat gaat niet. We kijken naar de golven en zien ineens wat dolfijnen met de golven spelen. Dat zou leuk zijn om te fotograferen. Alsof ze het hebben afgesproken springen twee dolfijnen synchroon met een boog boven de golven uit. Hadden we dat maar gefilmd….

We gaan weer terug naar de ijskoude kamer en hoewel het al begint te schemeren en het buiten kouder wordt zitten we toch aangenamer buiten dan op de kamer. We twijfelen of we zullen gaan eten in Plettenberg Bay, maar besluiten toch lekker ‘thuis’ te eten en nemen het buffet voor lief.

Dag 16: Plettenberg bay – Knysna – Botlierskop (Mossel bay)

De kids zijn vertrokken, dus we worden heerlijk uit onszelf wakker, wat later dan normaal. Na het ontbijt gaan we toch nog even naar het strand, omdat het nu wel stralend weer is. Fototoestel gaat mee, maar helaas geen kwallen of dolfijnen. Als alle spullen weer zijn ingeladen vertrekken we en stoppen we bij Knysna Heads. Hier heb je een mooi uitzicht op de lagune, bergen en zee van Knysna. De volgende stop lunchen we aan zee. Hier zien we in de verte weer een hele groep dolfijnen en denken we een walvis te zien. Na een uurtje rijden komen we aan bij Botlierskop Private Game Reserve. De meest luxe accommodatie van onze reis. We worden ontvangen met onze voornaam, krijgen een drankje en ons dagprogramma wordt doorgenomen. We twijfelen over de night drive. We hebben de hele reis deze al willen doen, maar hier blijkt het meer een soort sterrentocht te zijn. We doen het uiteindelijk niet. We worden met een golfkarretje naar onze tent gebracht. Voor het paadje naar de privé gelegen tent staat een standaard met een steen die je erop kunt leggen als je gestoord kan worden en anders laat je hem eraf. De tent is heel luxe. Mooi groot bed met klamboe, achter een gigantische kast met alle gemakken voorzien een badkamer met losstaand bad en een dubbele buitendouche. Vanaf ons terras kun je het park overzien. Wel worden we gewaarschuwd voor apen; monkey alert, dus al het voedsel opbergen. Het is nog zonnig dus we besluiten bij het zwembad te liggen en ik word verrast met sparkling wine, besteld door Marco. Helaas schuift een wolkendek al snel weer langs en zien we voorlopig geen zon meer. We gaan even relaxen op de ligstoelen op ons terras voor we ons klaarmaken voor het inbegrepen diner. We krijgen een menukaart op maat (aangezien ik heb aangegeven geen vis te willen) van 6 gangen. Het hoofdgerecht kun je ter plekke laten klaarmaken door de kok met keus uit 9 verschillende soorten vlees waaronder zebra, struisvogel, gemsbok etc. Als we naar het eten terug bij onze tent komen vragen we ons af wie het licht heeft aangelaten. Het zijn echter de schoonmakers die de elektrische dekens en de verwarming hebben aangezet en flesjes water en bonbons hebben neergelegd. Heerlijk!

Dag 17: Botlierskop (Mossel bay)

Hoewel het zo veelbelovend leek, heb ik slecht geslapen. Ondanks alle luxe blijft het wel een tent en tentdoeken klapperen in de wind, heel hard. Zoals verwacht is het ontbijt ook ontzettend uitgebreid en zelf voorzien van champagne. Om 9 uur worden we in de jeep naar een afgezet stuk in het park gebracht waar drie leeuwen wonen. De jeep rijdt het ‘hok’ in en de mannetjes leeuw Chris, staat op en rent achter en om de jeep heen. Volgens de gids is hij ‘playfull’, maar ik verwacht dat hij elk moment in de jeep kan springen. Als we terugkomen, zegt de gids toch dat het wel ‘scary’ was. Ja, dat hoef je mij niet te vertellen. Maar ik voelde wel dat ik leef! We hebben nog uren voor de volgende excursie en het regent pijpenstelen dus we zitten wat voor de open haard in het hoofdgebouw. Daarna liggen we ingepakt in dekens op de ligbedden voor de tent te lezen. We brengen een bezoekje aan het winkeltje verderop en nemen een lekkere lunch. Het is inmiddels al een tijdje droog, wat fijn is gezien de safari die we zo gaan maken. Om drie uur staat de jeep voor en regent het al weer. Ingepakt in dekens proberen we ons te beschermen tegen nat worden, wat uiteraard niet bepaald lukt. Na een paar minuten rijden stoppen we bij twee olifanten, de derde wordt door rangers achter de bosjes (waar hij ongetwijfeld een lekker droog plekje had gevonden) vandaan getrokken. Met een glaasje champagne in onze hand blijven we daar naar kijken. Dat geeft toch een beetje een onnatuurlijk gevoel bij deze safari. Een paar minuten later stuiten we op een groepje impala’s waar ook unieke zwarte bij zitten. We gaan steeds hoger de dieper het park in, maar we zien alleen regen en mist en dieren die wij allang gezien hebben. Na een uurtje stemmen alle excursieleden met elkaar af dat het beter is om terug te gaan, aangezien we allemaal tot het bot doorweekt zijn. We krijgen een glaasje sherry bij de open haard en niet lang daarna duiken wij ons bad in om op te warmen. De buitendouche in de regen laten we voor wat het is. Bij het diner duwen we onze laatste malariapil naar binnen en genieten weer van de smakelijkheden die we voorgeschoteld krijgen. De wind is best hard vandaag en dat merken we goed als we in onze warme bedjes willen slapen. Ik hoor van alles klapperen en andere geluiden, waarvan ik denk dat apen of wildebeesten deze veroorzaken en kan dus moeilijk slapen. Zelfs met oordopjes.

Dag 18: Botlierskop (Mossel bay) – Montagu

Ruim voor de beloofde wake-up call die niet kwam ben ik al wakker. Om half 8 staan we klaar om naar de Catwalk (wandeling met jonge leeuwen) gereden te worden. Onderweg krijgen we al heel wat info van de eigenaar en opvoeder van de leeuwen. Na de instructies; dicht bij elkaar blijven en leeuwen vallen de kleinste aan (wat ik gelukkig nu eens niet ben) lopen we een stukje met onze loop-stok. Bij een heuvel moeten we naast elkaar gaan staan en wachten. 2 leeuwen van 2 jaar oud komen al spelend van de heuvel af denderen en glijden nog een stuk door voor onze voeten. Na wat gesnuffel lopen ze op commando van hun twee begeleiders (waarvan 1 een zeer verdacht litteken op zijn gezicht had) vooruit met ons in hun kielzog. Het mannetje en vrouwtje spelen en knuffelen onderweg veelvuldig met elkaar. Als ze wat langzaam lopen, kan het gebeuren dat je ineens een meter naast een leeuw loopt. Heel bijzonder om te ervaren. Bij een aantal plekken worden de leeuwen in een leuke positie ‘gezet’ en kunnen we met ze op de foto, hoewel het wel wat spannend is om je rug naar ze toe te draaien. Gelukkig zijn ze goed te beïnvloeden met een stukje rauw vlees. Op één punt kunnen we ze zelfs aaien. Onze katjes zijn een stuk zachter, maar toch erg leuk om te ervaren. Bij terugkomst kunnen we meteen ontbijten en uitchecken. Na een uurtje of drie rijden via een prachtige pas, komen we in Montagu aan. Na het inchecken en uitpakken gaan we naar de hotsprings. Een groot zwembad tussen de bergen met als enige verschil dat het water heet is. Het is lekker om even te ontspannen en op te drogen in de zon. Nadat het weer bewolkt is geworden lopen we nog een rondje door het dorpje en aanschouwen wat mooie Kaap Hollandse architectuur. Het hotel staat bekend om zijn goede keuken en daarom hebben we daar ook genoten van een 4 gangen diner die de wet luxe=weinig onderstreept, maar de carpaccio van springbok was de moeite en het geld waard.

Dag 19: Montagu- Franschhoek – Stellenbosch

Na het ontbijt rijden we weg door de regen; mijn debuut achter het stuur van de Audi. Het is een prachtige route, voor zover we kunnen zien. Na de bergpas vlak voor Franschhoek klaart het ineens helemaal op en hebben we een prachtig uitzicht over het wijngebied. In Franschhoek lunchen we en bekijken wat winkeltjes aan de chique winkelstraat. Nog een klein stukje verder komen we in Stellenbosch aan bij een mooie ‘Manor’ met hoge plafonds en gouden kranen. Als onze troep weer in de kamer ligt en de vorige accommodatie is gebeld om de achtergelaten jas op te sturen, gaan we het stadje bekijken. Er is veel Kaap Hollandse en Victoriaanse architectuur te zien, maar wel aan wegen met veel bomen, zodat je ze nooit leuk op de foto kan zetten. We komen op straat eerder ontmoette Nederlanders tegen. We kopen wat souvenirs en drinken een wijntje op een terras, met een snack, wat een halve maaltijd moest zijn, maar eigenlijk veel te veel was. Zou deze vergissing door de bloedmooie serveerster komen? Stellenbosch is een echte studenten stad, dus overal zijn jonge mensen aan het winkelen, terrasje pakken en vooral hardlopen. We lopen pas laat weer terug het centrum in om te eten omdat we al een hele maaltijd achter onze kiezen hebben en vallen daarna met volle maag in slaap.

Dag 20: Stellenbosch

Hoewel er regen is voorspeld straalt het zonnetje ons tegemoet bij het ontwaken. Dit kunnen wij heel goed waarderen omdat we vandaag de fietsexcursie hebben en we al doemscenario’s in ons hoofd hadden van verzopen katjes op een mountainbike. We bellen nog van te voren, omdat we de informatie van de vooraf geboekte excursie niet helemaal vertrouwde. De opstapplaats blijkt ook aan een andere straat te liggen en daar moeten we pas een half uur later zijn dan gepland. Met de auto worden we naar het vertrekpunt gebracht. De gids heeft ons inmiddels al verteld dat de cheeta farm geen onderdeel meer is van de excursie, wat mij erg teleurstelt. Omdat we nog op een aantal anderen moeten wachten, raad de gids ons aan de tijd te doden bij een wijnproeverij aan de overkant van de straat. Zo zitten we om half 11 aan ons eerste wijntje, waar we voor € 1,80 een fles van kunnen kopen. Gelukkig weet ik dat we nog de hele dag met een fiets op pad zijn en met backpacks reizen, anders had ik wellicht grof ingeslagen. De mountainbikes worden klaar gezet en ik bewijs mijn onervarenheid met dit type fiets door de helm verkeerd op te zetten. De eerste proeverij is bij Spier Estate. We krijgen uitleg door een slecht verstaanbare knul en daarna drinken we drie verschillende bodempjes wijntjes. Door een leuk en avontuurlijk bospad over een brug en hek komen we bij de volgende wijnboerderij waar we vijf wijnen proeven ingeschonken door een strenge dame die eist dat je je glas leegdrinkt voor ze nieuwe inschenkt. We worden steeds joliger, behalve de Canadese dame die tussen 6 Hollanders zit en bij de pré-excursie-wijnboerderij al teveel gezopen had volgens eigen zeggen. Gelukkig krijgen we snel lunch om ons weer wat helderder te maken, waarbij we onze inmiddels rijke ervaringen met elkaar uitwisselen. We rijden nog een klein stukje verder naar een Brandy fabriek. Daar proeven we een 10 en 12 jaar oude brandy van een trotse gids. Voor we goed en wel op de fiets zitten zijn we alweer terug bij het beginpunt en worden met de auto naar het centrum gebracht. We gaan heel even shoppen en dan blijkt het alweer half 6 te zijn. We eten bij een fantastische pizzeria en drinken de laatste fles wijn in Stellenbosch.

Dag 21: Stellenbosch – Cape de Penisula – Kaapstad

We worden wakker met regen, maar tijdens het ontbijt klaart het iets op. Vandaag gaan we naar onze laatste bestemming en dat stemt ons best triest. Omdat Kaapstad vlakbij Stellenbosch ligt, gaan we de dag nuttig gebruiken door via de attracties in Cape de Penisula te rijden. We doen eerst Simons Town aan dat bekend staat op de pinguïns. Die kun je niet zomaar langs het strand zien waggelen, nee daarvoor moet je eerst parkeren, een stukje lopen, entree betalen en over houten wandelpaden lopen. Het stinkt als een gek, maar het is wel leuk om er zo ontzettend veel van dichtbij te zien in hun natuurlijke omgeving. Het is inmiddels weer regenachtig als we National Park Kaap de Goede Hoop inrijden. Er zijn verschillende mooie uitzichtpunten, maar door de wolken en mist kun je niet heel ver kijken. Ook walvissen laten zich niet zien. Op Cape point waait het als een gek. We lopen de heuvel op en zien het treintje langs gaan met een paar zwaaiende mensen erin; onze safari-genoten. Bovenop bij de vuurtoren komen we ze tegen en kletsen even bij. Ook een stel van de fietsexcursie loopt langs. Kleine wereld. We lopen nog langs een pad naar het uiterste puntje van Afrika, waar ook een oude vuurtoren staat. Op de weg terug ontkomen we echt niet aan de poncho. We halen snel wat lunch die we bij een uitzichtpunt parkeerplaats in de droge auto opeten. Steeds meer auto’s stoppen bij ons in de buurt en turen naar zee, niet snappend waarom wij zo lang stil staan, haha. Bij Kaap de Goede Hoop, springen we uit de auto om een foto bij het bord te maken (nadat wij aan de beurt zijn tussen de vele toeristen) en rennen snel weer terug. De zee is hier prachtig en heel wild. De route van het park naar Kaapstad gaat via Chapmans Peak, wat op een mooie dag prachtig is en op een slechte dag zoals vandaag, niet zichtbaar. Uiteindelijk blijkt het nog best lang rijden te zijn en arriveren we om half 6 bij Port View Guesthouse. Na een opfrisbeurt rijden we met de auto naar het A&V Waterfront ook al is dat maar 1km ver. We zien niemand op straat lopen en het regent nog steeds. We eten Zebra en Boboti en kunnen nog net voor de winkels sluiten wat warme kleding kopen en in onze koude kamer vallen we in slaap.

Dag 22: Kaapstad

Het hele weekend zou slecht weer worden, maar daar is vandaag helemaal niets van te zien. We ontbijten dus zo vroeg het kan en haasten ons om voor het slechte weer de Tafelberg op te kunnen. De autorit er heen is al heel mooi en vanaf de parkeerplek is het uitzicht op Kaapstad al waanzinnig. De kabelbaan blijkt door de wind de hele dag niet omhoog te gaan. We rijden daarom een stukje door en genieten van het uitzicht. Daarna gaan we naar Lion’s head/ signal hill de ‘andere berg’. Hiervandaan is ook een prachtig uitzicht op Kaapstad, op de stranden, op de Tafelberg en op de twaalf apostelen, een bergketen achter de Tafelberg. We rijden een stukje door het centrum van Kaapstad om bij het postkantoor een verloren jasje op te halen en worden daar heel enthousiast ontvangen. Met een ijsje lopen we over de boulevard en omdat het nog steeds mooi weer is, besluiten we Chapmans drive nog een keer te doen. We duren er heel erg lang over omdat bij elk parkeerhaventje wel weer een prachtige foto te maken valt. Aan het einde van de tolweg, gaan we gewoon nog een keertje terug. Nu hebben we hem echt wel gezien. We lunchen bij Champs Bay en wandelen daar nog even over het strand. Via Greenpoint rijden we weer naar Waterfront en lopen daar langs de haven. Dit blijkt ontzettend toeristisch te zijn, met winkeltjes, terrassen en excursieboten. We genieten op één van de terrasjes van een drankje in de zon. Hier lijkt ons de goede plek om te schoppen, maar het zijn voornamelijk exclusieve en dure winkels dus dat houden we snel voor gezien. We eten snel wat in een pub en zijn om acht uur alweer op onze kamer, na een lange dag op pad te zijn geweest.

Dag 23: Kaapstad

Er staat vandaag veel wind, maar gelukkig vertrekt de boot naar Robben Island toch. De boot zit overvol en wordt bij aankomst verdeeld over verschillende bussen. De gids in de bus is heel goed en verteld hele interessante dingen tijdens de rondrit over het eiland. Bijvoorbeeld dat de lepra patiënten vroeger werden gescheiden naar geslacht, maar er toch 43 baby’s werden geboren dankzij ‘lovers lane’ waar ze elkaar stiekem zagen. Verder staan er een hoop kanonnen op het eiland, waarvan er één eindelijk in 1947 af was, 2 jaar te laat dus. Het blijkt dat alleen medewerkers op het eiland mogen wonen. De rondleiding in de gevangenis is door een ex-gedetineerde die er als student heeft vastgezeten. Hij is helaas wel heel slecht verstaanbaar. We bezoeken een grote cel voor meerdere gevangenen, binnenplaatsen en een cellengang waar iedereen even leuk in een cel op de foto kan. Dan komt het moment waar onze 40 koppen tellende groep vooral naar uitkijkt. De cel van Mandela. Iedereen kan een paar seconden kijken en foto’s nemen, daarna moeten we rennen voor de boot. De terugweg heeft meer weg van een kermisattractie dan een boottocht. Er klinken oehhs en oohs en ik ben zo dankbaar dat ik een reispil op heb. Op het vastenland namen we een luxe Aziatische lunch met sparkling wijn omdat we goed nieuws hadden gekregen. Daarna ervaren we het Zuid-Afrikaanse bioscoopleven en keren weer naar het hotel terug. Op loopafstand eten we tussen de locals.

Dag 24/25: Kaapstad – NL

We proberen deze laatste dag uit te slapen, maar door allerlei keuken geluiden lukt dat niet echt. Het ontbijt blijkt op dit latere tijdstip ook bijna op. We checken uit en de kabelbaan naar de Tafelberg die we willen nemen blijkt na een belletje van de host alweer dicht. Het is prachtig weer, alleen op de Tafelberg hangt 1 wolk, een tafelkleed, die er de hele verdere dag blijft. We maken een relaxte wandeling op signal hill en willen daarna het centrum van Kaapstad in. Vanuit de auto zien we al dat het veel te druk en helemaal niet gezellig is, dus rijden we door langs het bekende WK-stadion naar het strand bij Greenpoint. Daar lunchen we op een dakterras met hapjes en wijn in de warme zon. Als we vol zitten lopen we nog langs het water en eindigen weer bij het Waterfront, waar we maar weer een terrasje pakken om te genieten van onze laatste dag en de zon. Als de zon bijna onder gaat pakken we de Audi en rijden naar het vliegveld met ons themalied van deze reis; ‘lion in the morning sun’ nog een laatste keer uit de speaker, waar we met pijn in ons hart van onze reisgenoot afscheid nemen. We hebben na het inchecken nog 3 uur de tijd en eten op het vliegveld. De vlucht kom ik door met een paar uurtjes slaap en een film. Op Schiphol staat ons onverwachte welkom comité klaar om ons naar huis te brengen na een fantastisch reis.