11 apr Zo was de boekpresentatie van ‘Liefde langs de Lijn’
Op 30 maart was het zover; de boekpresentatie van Liefde langs de lijn. Een moment waar ik lang naar uit had gekeken en waar ik behoorlijk zenuwachtig voor was. Met een auto volgeladen met dozen boeken, maar ook promotiemateriaal en hapjes en natuurlijk mij en mijn gezin, reden we het kleine stukje van huis naar het Binnenbos. Een leuke ontmoetingsruimte met bar waar ik ook mijn tweede boek jaren terug had gepresenteerd. We zagen net de vriend van Ina alle geluidsapparatuur naar binnen slepen, dus mijn vrees dat de beheerder niet op kwam dagen bleek meteen al ongegrond. De beheerder was zelfs iemand die ik kende en die ook nog eens een fantastische barvrouw bleek. Nog voor ik de geluidsapparatuur had kunnen testen kwamen de eerste bezoekers al, maar gelukkig was ik en de ruimte er verder klaar voor. De bezoekers kwamen ook lekker verspreid tijdens een inloop half uurtje binnen gelopen, zodat ik iedereen kon begroeten en even kon spreken. En wat een opkomst was het. Natuurlijk waren er wat afzeggingen, maar ook een paar leuke verassingen, wat het meer dan goed maakte. Om iets na drieën (toilet bezoek was voor de eerste spreker nog even nodig) begonnen we met het officiële gedeelte; de presentatie. Zoonlief Kay zette meteen de toon door via de microfoon te vragen of iedereen zijn mond wilde houden, waarna hij mij fantastisch aankondigde.
Na een welkomstwoordje en toelichting op wat er allemaal in de presentatie voorbij zou komen, vertelde ik eerst het verhaal over hoe ik ooit begon met schrijven. 
Wat resulteerde in hoe het 5e boek tot stand was gekomen. Natuurlijk deelde ik daar wat cijfertjes over, want ik vind het leuk om dat bij te houden, dus ook om erover te vertellen. Daarna richtte ik me nog meer op het zelf, door over het verhaal en de personages te vertellen en dit af te ronden met een cliffhanger. Om de vraag ‘Hoe kwam je aan je inspiratie voor dit boek?’ te voorkomen, vertelde ik zelf al dat ik mijn inspiratie uit het dagelijks leven haal en me houd aan de regel write what you know. Zodoende dat mijn deeltijdstudie tot interieurontwerper en mijn zoons liefde voor voetbal in het boek is terecht gekomen. Omdat de gasten inmiddels al meer over het verhaal wisten, was het een mooi moment om er een stukje uit te laten horen. Daarvoor had ik Ina Andrea gevraagd, die het boek inspreekt tot luisterboek (net als ze gedaan heeft voor Het derde wiel overigens). Hoofdstuk 5, waarin hoofdpersonage Jessica haar neefje Levi voor het eerst naar de voetbaltraining brengt, klonk door de gezellige ruimte.
De bezoekers hadden inmiddels genoeg geluisterd en mochten meedoen met de befaamde quiz. Zeven vragen over het boek die ze konden weten als ze goed hadden gel
uisterd of moesten gokken. Er bleven twee gasten over, waar door middel van de benaderingsvraag; Hoeveel bladzijden telt het boek? een winnaar uit kwam. Hij was erg blij met het gesigneerde boek dat hij had gewonnen.
Daarna weer wat officieels. Het uitreiken van het eerste boek aan degenen aan wie ik dit boek had opgedragen. De reden daarvoor heb ik natuurlijk toegelicht en is terug te lezen in het dankwoord. Omdat deze personen (mijn schoonouders) met de camper aan het genieten waren van hun pensioen, heb ik het boek in bewaring gegeven bij hun jongste kleindochter; dochterlief Minte.
Volledig uit eigenbelang, maar ook om het interactief te houden, had ik een nieuw element toegevoegd aan deze boekpresentatie, wat ik bij deze noem: ‘Help Krista aan inspiratie.’ Omdat ik nog niet begonnen was aan een volgend boek en ook nog niet echt een idee of verhaal had, leek het mij leuk om eens te horen wat mijn ‘fans’ willen lezen. Daarom vroeg ik ze om op post-its verhaallijnen, personages en locaties op te schrijven. Daar kwam een bonte verzameling uit, waarvan ik de gemene delers heb genoemd. Bijvoorbeeld iets m
et dansen en reizen werd veel genoemd, waarschijnlijk ingegeven door het feit dat dat twee andere grote hobby’s van mij zijn. De rest zou ik thuis bekijken en dat konden de gasten zelf nog tijdens de borrel doen.
Daarna konden de gasten nog hun vragen aan mij stellen. Natuurlijk kwam de vraag ‘Waar haal jede tijd vandaan?’ weer voorbij, maar ook verrassendere zoals ‘Ken je het covermodel?’ en ‘Gebruik je AI?’. Een fijne vraag was; ‘Voor welke leeftijd is het boek?’ Zo kon ik meteen toelichten aan de vele aanwezige kinderen dat het toch echt pas vanaf een jaar of 16 te lezen is.
Ik sloot af met een dankwoord voor de aanwezigen, maar natuurlijk ook voor degenen die mij hebben geholpen met de totstandkoming van het boek. Toen kon ik eindelijk de microfoon met een tevreden gevoel wegleggen en achter de signeertafel kruipen. Heel wat mensen gingen naar huis met een gesigneerd exemplaar en de kinderen waren blij met de boekenleggers, viltjes, schrijfboekjes en ander promotiemateriaal. Nog even wat nakletsen en opruimen en toen was de boekpresentatie voorbij. In een flits.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.